ای صبح‌تر از صبح!
در چشم‌هایم ریز هستی مُنیرت را
از چشم‌های من تراوش کن به قلب داغدار من
عشق خودت را… عشق پاک و دل‌پذیرت را
ای یاسمین‌تر از تمام یاسمین‌ها !
آمیز خود را در هوا… تا من نفس گیرم صدایت را
جاری شو از راه نفس در خون سرخ من
عشق خودت را… عشق سبز و دلربایت را
ای آب‌تر از آب !
در گوش‌های من که سنگین‌اند
از آبشار خنده‌هایت ریز آواز مَهین‌ات* را
از گوش‌های من به روح من تو جاری شو
عشق خودت را… عشق صاف و دل‌نشینت را
ای عشق تو آتش‌‌تر از آتش !
بگذار دستان من از دستان تو سوزند
تا از دو دست من خزد گرمیِ تو در پیکر سردم
بگذار، جانا، دست‌های آتشین تو
در پیکر سردم چراغ عشق افروزند
ای عشق ! ای شیرین من! شیرین !
وقتی لبت را می‌چشم… بسیار شیرین است
حتی غمی که می‌خورم از قهر‌های اندکی تلخت
چون بوسه‌ات در لحظه‌ی دیدار شیرین است
شیرین من! شیرین!
حس می‌کنم در پنج حسّ خود
روی تو را در صبحدم…
بوی تو را در یاس…
آواز تو را در آب
گرمی دستت را در آتش
مزّه‌ی لب‌هات را در بوسه‌های ناب
*
تشریح:
مَهین – در گفتار تاجیکی – به معنای نرم، نازک، لطیف
آواز مَهین – آواز نرم و خوش
مرتبط با موضوع
*
سروش
ЭЙ ИШҚ! ЭЙ ШИРИН!
Эй субҳтар аз субҳ!
Дар чашмҳоям рез ҳастии муниратро!
Аз чашмҳои ман таровиш кун ба қалби доғдори ман
Ишқи худатро… Ишқи поку дилпазиратро.
Эй ёсаминтар аз тамоми ёсаминҳо!
Омез худро дар ҳаво… то ман нафас гирам садоятро.
Ҷорӣ шав аз роҳи нафас дар хуни сурхи ман
Ишқи худатро… Ишқи сабзу дилрабоятро.
Эй обтар аз об!
Дар гӯшҳои ман, ки сангинанд,
Аз обшори хандаҳоят рез овози маҳинатро.
Аз гӯшҳои ман ба рӯҳи ман ту ҷорӣ шав
Ишқи худатро… Ишқи софу дилнишинатро.
Эй Ишқи ту оташтар аз оташ!
Бигзор дастони ман аз дастони ту сӯзанд,
То аз ду дасти ман хазад гармии ту дар пайкари сардам,
Бигзор, ҷоно, дастҳои оташини ту
Дар пайкари сардам чароғи Ишқ афрӯзанд.
Эй Ишқ! Эй Ширини ман, Ширин!
Вақте лабатро мечашам… бисёр ширин аст!
Ҳатто ғаме, ки мехӯрам аз қаҳрҳои андаке талхат,
Чун бӯсаят дар лаҳзаи дидор ширин аст!
Ширини ман, Ширин!
Ҳис мекунам дар панҷ ҳисси худ:
Рӯйи туро дар субҳдам,
бӯйи туро дар ёс,
овози туро дар об,
гармии дастатро дар оташ,
маззаи лабҳотро дар бӯсаҳои ноб.
