بنیاد جهانی سبزمنش؛ پژواک جاودانه‌ی زبان پارسی/ عبدالعزیز آریافر(نویسنده و پژوهشگر حوزه ادبی)

در گستره‌ی تاریخ، هر زبانی که جان گرفته و قامت افراشته، از چشمه‌ساری زلال سیراب گشته که پاسدارانش آن را از گزند باد و باران زمانه در امان داشته‌اند. زبان فارسی، این نغمه‌ی روح‌نواز که قرن‌هاست در دل کوه‌ها و دشت‌ها، در طنین شب‌های غزل‌خوان و روزهای حماسه‌ساز جاری است، امروز نیز در بستری از عشق و اراده به حیات خود ادامه می‌دهد. و در این میان، بنیاد جهانی سبزمنش، چونان درختی که ریشه در خاک همدلی فارسی‌زبانان دارد، سایه‌ی خود را بر این زبان سترگ گشوده است.

سبزمنش، نه صرفاً نام یک بنیاد، که آئینه‌ای است از عشق به زبان و ادب فارسی، انعکاسی از تلاش‌هایی که برای حفظ و بالندگی این ودیعه‌ی گران‌سنگ صورت گرفته است.

این بنیاد، همچون پلی که دیروز را به امروز، و امروز را به فردا پیوند می‌زند، فارسی‌زبانان را از هر کرانه‌ای، از هر دیاری، زیر سقف مشترکی گرد هم آورده است. جایی که هر واژه، نه فقط حرفی بر کاغذ، که صدای یک ملت، هویت یک فرهنگ و میراثی جاودانه است.

این دستاورد ارزشمند، نه با گذر سهل از مسیر، که با فداکاری‌های بی‌دریغ استاد بسم‌الله شریفی به بار نشسته است. او که به زبان فارسی نه به چشم کلمات، که به چشم گوهر نگریسته و با دستان تدبیر و قلبی آکنده از عشق، چراغی را افروخته که در طوفان‌های فراموشی خاموش نخواهد شد.

امروز، در کشورهای گوناگون، نام سبزمنش را نه فقط به‌عنوان یک نهاد، بلکه به‌مثابه‌ی سمبولی از شکوه و عظمت زبان فارسی می‌شناسند؛ نهادی که نهال خرد را می‌پرورد و برگ‌های دانش را سبز نگه می‌دارد.

سبزمنش، خانه‌ای است که اعضای افتخاری آن، از سراسر جهان، دل در گرو زبان فارسی نهاده‌اند. هر برنامه‌ای که در این بنیاد برگزار می‌شود، نه صرفاً گردهمایی، بلکه جشنی برای پاسداشت این زبان زرین است. همایش‌ها، نشست‌های علمی و فرهنگی، کارگاه‌های آموزشی و برنامه‌های ادبی، همه و همه، در راستای زنده نگاه داشتن این زبان، گام‌هایی استوار و بی‌بدیل به شمار می‌روند.

امروز، در هنگامه‌ای که جهان، هر دم زبانی را به فراموشی می‌سپارد، سبزمنش ایستاده است تا فارسی، نه‌تنها فراموش نشود، بلکه در بسترهای نو، در سرزمین‌های تازه، در دل نسل‌های آینده، شکوفاتر از پیش بدرخشد. این نه صرفاً یک آرزو، که حقیقتی است که در دستان ما شکل می‌گیرد. و من، به‌عنوان یکی از دوستداران این زبان، نام خود را در کنار این کاروان روشنایی می‌نهم:

نویسنده: عبدالعزیز آریافر(نویسنده و پژوهشگر حوزه ادبی)