تماس: [email protected]
بهار فصل گشایش و نیایش طبیعت و فروافتادن هزاران اخم و بیتابی از جبین اوست؛ بهار فصل آواز ها و آغاز ها، و فرایندِ گشودنِ بال پروازها؛ بهار فصل نوازش باد ها، تراوش ابر ها، جلایش برگ ها و سکوتِ آرامشآفرین چمن زاران است.
بهار فصل تازهای از حیات مطهر و معطر طبیعت و بروز حلاوت و طراوت دیگر به پهنای سیه کسوت هستیست؛ و فصلِ برگشت تغزل و شیپور به حنجرهای شاخساران، آبشاران و چمنزاران است؛ بهار موسوم امتزاج ابرها، تولد و تحمل(حملگرفتن) و تناسل(نسلدادن) باغستان و شاخساران میباشد.
در فصل بهار
، زمین به عطرآگنی و عشوهستانی میرسد و چهرهای دشت های فراخدامن، با پرنیان سبز بهشتی، محجوب می گردد؛ و پرندهگان وحشیِ بیابان و مرغزاران، زبان فریادِآهنگین و غزلسرایی خویش را می گشایند و طبیعتِ هستی، طنین نوشآفرین به خویشتن خویش میگیرد. در اخلص کلام، بهار نمونهی از مقدمهی بهشتِ واقعی جهان جاویدانیست در گیتی.
نوروز و بهار سال ۱۴۰۲ را به تمام پاسداران این فرهنگ اصیل آریایی که در هر گوشهای از جغرافیای جهان قرار دارند فرخنده باد میگویم.
پاره چکامهی نوروزی، ویژهی ملت و جغرافیای افغانستان:
“گویید به نوروز که امسال نیاید”
آن سفرهی پارینهای خود را نگشاید
گر باز میاید و بخواهد که بیاید
عذرم برسانش که چو آید، خوش آید!
ماژان صالحی عضو فعال بنیاد جهانی سبزمنش
