به حسرت یک قطره آب/ سویتا رحمانی

بیا که در غمت از الهتاب می‌سوزم
چه بی‌قرار درین پیچ و تاب می‌سوزم

درانتظار بهارم به پای ابر امید
ببار بهر خدا و ثواب ،می‌سوزم

به من توان صبوری دگر میسر نیست
ببین؛ به حسرت یک قطره آب می‌سوزم

بیا که بی‌تو دگر نبضم از تپش افتاد
بده ز جام لبانت شراب می‌سوزم

به رقص شعلهء تصویرمن نمی‌بینی؟
درون کوره‌ء داغم کباب می‌سوزم

نه برفغان و نه هم بر سکوت آرامم
نفس گداخت زجور شهاب، می‌سوزم

شرارشعله ی عشقت وقار ماه شکست
حذر ز آه تو ای آفتاب می‌سوزم

نوار دامن مه با غبار محصور است
چو گردباد ز خشم و عتاب می‌سوزم

شرار می‌چکد ازبند،بند”رحمانی”
چو قوغ گشته دراین انقلاب، می‌سوزم

سویتا”رحمانی”