می‌رسم یک روز بر دوشم تفنگِ بیشتر
بیشه را پرکرده باشی از پلنگِ بیشتر
روزهای‌که وطن را تیره‌گی بلعیده است
روشنی دارد بهای دهمزنگِ بیشتر
گرچه در تاریخ نامت را به خون آورده اند
از تو می‌خواهد زمان ای دره، ننگِ بیشتر
مرتبط با موضوع
گفته بودی »در قلم رمز شفا…«اما نشد
شد »دوای درد استبداد«جنگِ بیشتر
یاد داری شاخه‌ی بیدی به سنگی بشکند!
میوه می‌‌پیچد درختان را به سنگِ بیشتر
ساحل عشقی و دریا را به وجد آورده ای
در دلت آرام می‌گیرد نهنگِ بیشتر
