تماس: [email protected]
محمد حسین شهریاری در گفتگو با سبزمنش:
🖊️ محمد حسین شهریاری
متولد 1356
محل تولد بیضا
ساکن شیراز
تحصیلات کارشناسی علوم تربیتی
شغل آزاد
– چگونگی علاقه و پرداختن به شعر و شاعری را برایمان توضیح دهید.
🖊️از کلاس دوم دبیرستان شروع به گفتن شعر نمودم و معلم ادبیاتی داشتیم به نام آقای شنجرفی که شاعر بودند و همین دلیل باعث شد که به این مسأله پی ببرم که من هم می توانم شعر بسرایم وشروع کردم به سرودن.
– استاد راهنما داشتید؟
🖊️در محضر اساتیدی همچون استاد، دستغیب، دکتر شبانی، امیر همایون یزدانپور، منصور اوجی و…ولی اینکه به صورت خاصی راهنما داشته باشم خیر.
– غیر از شعر به چه هنری علاقه مندید؟
🖊️به موسیقی هم علاقه دارم
– با این علاقه چقدر پیشرفت کاری داشتید؟
اگر نداشتید چرا؟
🖊️پیشرفت را باید از دوستانی که در حوزه ی ادبیات فعالیت دارند سوال کرد ولی فعالیتهای زیادی در زمینه های مختلف انجام داده ام.
– کتب کدام شعرا را مطالعه و کدام قالب شعری را بیشتر میپسندید؟
🖊️بیشترین قالبی که از دیرباز تا امروز به آن علاقه زیادی داشته و دارم اول رباعی هست و بعد از رباعی دوبیتی را بسیار دوست دارم از نظر مطالعه کتب شاعران معاصر را بیشتر مطالعه میکنم تا پیشینیان.
– چند کتاب نوشته و به چاپ رساندید؟ نام کتاب هاتون؟!
🖊️کتابهای شخصی که شامل:
◈بیدار بمان که زندگی در ◈خواب است
◈پاییز ترین بهار
◈این مرد همیشه عاشق باران بود
◈سلاخی مرگ
◈جنازه ی زمان
◈سایه های بی سر
◈شکار سایه ها در دست چاپ
کتابهای عمومی که شامل:
◈رباعی سرایان معاصر
◈دوبیتی سرایان معاصر
◈غزل پارسی معاصر
◈پویندگان سپید
◈گزیده غزل معاصر
◈شعر از دیدگاه اتاق فکر ◈صاحبدلان
◈گزیده رباعی معاصر در دست چاپ
– نویسندگان و شاعران قاعدتاً دفترچه یادداشت همراه خود دارند شما چطور؟
🖊️من دفترچه یادداشت همراه خودم ندارم هر چند این مطلب را میدانم که کم رنگ ترین جوهر ها از قویترین حافظه ها قوی تر هستند اما در بسیاری از موارد از گوشی برای یادداشت اشعار استفاده میکنم که معضلات خود را دارد مانند گم شدن پاک شدن از حافظه و...
– نظرتان در مورد نگاه جامعه به شعر چیست؟
🖊️امروزه شعر در جامعه شاید از جایگاهی مناسبی که باید برخوردار باشد نیست البته نه تنها شعر تمام هنرها باهمین مسأله مواجه هستند ویکی از دلایلی که جامعه امروز چندان به هنر اهمیت نمی دهند می تواند تورم و کمبود وقت ودلایلی از این قبیل هست اما در کل به نظر من شعر باید بتواند آیینه تمام عیار جامعه ی خود باشد.
– سخن آخر:
امروزه شعر در جامعه وظیفه خطیری بر عهده دارد که یکی از آنها می تواند آگاه کردن مردم باشد پس شعری که امروز نمی تواند حرف دل مردم باشد شعر نیست، بلکه؛ کلماتی هستند که در کنار هم قرار گرفته اند وهیچ تأثیری بر روی مخاطب ندارد و امروز مخاطبین حوصله ی شعر طولانی را ندارند و شاید شعرهای پر مایه وکوتاه خیلی راحت در بین مخاطبین جای خود را بازکرده اند.
یک نمونه شعر :
پرواز و تب پریدنش یادش رفت
امید به شب رسیدنش یادش رفت
وحشت همه جای زندگی جا خوش کرد
تا مرگ نفس کشیدنش یادش رفت
محمدحسین شهریاری
مصاحبه کننده: پریا رحیمی عضو فعال سبزمنش
