عشوه‌ها/ صدیقه پناهنده عضو ارشد بنیاد جهانی سبزمنش/ ایران

از چه رو زیبای‌ات را او جهانی آفرید

عشوه‌هایت را برایم آن چنانی آفرید

 

من ندارم یک ستاره در فلک اما شما

آسمانیّ و برایت کهکشانی آفرید

 

هرکسی دیدم دلی بر یار جانی بسته بود

لیک از بختم مرا یار زبانی آفرید

 

زندگی من فقط رنگ سیاه درد داشت

لحظه هایت را ولی رنگین کمانی آفرید

 

دیگران را دلبرِ سنگ صبوری داده‌‌است

یار ما را بی‌وفا و هم روانی آفرید

 

کاشکی اسطورهها اکنون نمودی داشتند

حیف او آن پهلوانان، باستانی آفرید

 

هر چه می‌گویم و می‌خوانم همه در بند توست

شعر من را با تو موقوفالمعانی آفرید

 

این غزل هم باری از دوش دل من بر‌نداشت

چون برای آن که دارد یار جانی آفرید

صدیقه پناهنده عضو ارشد بنیاد جهانی سبزمنش/ ایران