مخمس محترم عبدالغفورامینی بر غزل دکتر بسم الله شريفى(مؤسس و دبیرکل بنیاد جهانی سبزمنش)

به گوش جان من اين حرف قهر آميز تكراريست
عبث بانام صلح اين جمله جست وخير تكراريست
به من اين صلح بى مفهوم وقهر انگيز تكراريست

‎به جـــانم دردِ نـــــامردیِ این پاییـــز تکراریست
‎بمن این شعر و شور و شربت و تجویز تکراریست

فريبم دادى و افتاده برخاك است تيرمن
اميدم نيست روز وصل سهل آيد به گير من
فتیری هم نخواهد داد این نارس خمیرمن

‎تـو آن رویایِ بــی رنگی، سراسر در ضمیر من
‎حضورت در حـریمم مثل یک چنگیز تکراریست

چه دردم ميخورد اين لطف با محنت عجين تو
چه سازم با تغافل ها و بغض وكبرو كين تو
ز يادم كى رود آن شكوه هاى آخرين تو

‎نـــشد بـــاری بیـــاسایم ازین درد حــــــزین تو
‎ز بس زخمم زدی این وصل و این پرهیز تکراریست

فقط نام محبت است ديگر نيست جز غمها
شده در قسمتم نامهربانى زحمت بيجا
همه باهم خوش اند اما من بى ياور وتنها

‎نگـــاهت تار و پــــودم را زده ست آتش چه بی‌پروا
‎ولی باور نخواهم کرد، کــیـن خونریز تــکراریست

من هستم گوشه اى با يك دل بيمار و سودايى
همه از عشق تو برمن رسيده دردو رسوايى
به ناحق ميكشم بار غمت را با شكيبايى

‎نمـــــی خـــواهم که برگردم شـدم همگام تنهایی
‎خـــــیالم را به خود بستم ولی این نیز تکراریست

عبدالغفورامینی/ جدى ١٤٠١ شهر لوند سويدن