تماس: [email protected]
من این جسم نیستم که در نظر عاشقان منظورم، بلکه آن ذوقم و آن خوشی‌ام که در باطن مریدان از کلام من سر می‌زند. الله! الله! چون آن دم را یابی و آن ذوق را بچشی، غنیمت می‌دار و شُکرها می‌گذار که من آنم (مولوی)
من آن نورم که جاری می‌شود از خانهٔ چشمت
هم آن شمعم که گِردَش می‌پرد پروانهٔ چشمت
من آن شهدم که با موج تبسم از لبت ریزد
هم آن شُربم که ریزد از لب پیمانهٔ چشمت
من آن ذوقم که با تضریبِ قلبت می‌جهد بیرون
سرورم، گشته جاری از تمنّاخانهٔ چشمت
من آن مورم که در دستِ سلیمانیٔ تو شاه است
و یا موری که جان کاهد به زیر دانهٔ چشمت
من آن رِندم که دست افشانده بر هر چه که غیر از توست
من آن مستم که مست است از میِ میخانةچهٔ چشمت
همان یک قهرمانم، وارسیده زآرزوهایت
هم آن شهزادهٔ دلداده‌ام زَافسانهٔ چشمت
من آن درویشِ دلریشم، به حُسن حُزنَت آغشته
هم آن شاهم به روی تخت در کاشانهٔ چشمت
من آن شعرم، زبان بکشاده از قلب مصفّایت
من آن تلوین حالت‌هایم از گلخانهٔ چشمت
نگاهت را شمیدم، بوستانی شد وجود من
من آن هوشیارم از یک عشوهٔ مستانهٔ چشمت
همانا جعفرم، دیوانهٔ فرزانگی‌هایت
همان فرزانه‌ام کآخر بشد دیوانهٔ چشمت
من آن ذوقم/ پروفسور جعفر محمد ترمذی(عضو شورای رهبری سبزمنش)
