تماس: [email protected]
بی تو مهتاب شبی، باز از آن کوچه گذشتم
نه، بی تو مهتاب کجا بود، همه شب بود و سیاهی
همه تاریکی و اندوه، غم تو به سینه چون کوه
همه جا رنگ سیاه و همه جان غرق تباهی
بی تو مهتاب نتابد، دیده ام جز تو نخواهد
بی تو جان آرام نیابد، ای تو مهر صبح گاهی
در نهان خانه جان هم، غم تو رهی گشوده
ز گل یادت اگرچه، پر شده این نواحی
نکند این دل تنگ، میل آوای شباهنگ
نکنم دگر دهن باز، جز به شِکوه، جز به آهی
که به وصل تو رسیدن، نبود اندک امیدی
نه ز آذرخش هجران، بودم نهانگاهی
غم تو به دل منصور، همچو تار در دل شمع
در ازل نهاده بودند، حسب فرمان الهی
مگشا لب به شکایت، ز غم فراق، یلدا
که در این دیار شب خیز، نَبود دادگاهی
شریف منصور
