ناجیه عالمی/ عضو فعال سبزمنش

چگونه گویمت احساس دارم

به چشمت اشتیاق خاص دارم

ندانم تو چه حس داری ولی من

به عشق و مهر تو اخلاص دارم

 

ز هجرت بر لبم لبخند ممنوع

مده پندم به عاشق پند ممنوع

بدان عشقم که دایم در نبودت

سرود و ساز و هم پیوند ممنوع

 

بیا امشب غزل دارم برایت

لب شهد و عسل دارم برایت

بیا دیگر مگو  از مشکلاتت

عزیزم راه حل دارم برایت

 

شب و روزت ز ماتم سال گردد

قدت از هجر من چون دال گردد

عزیز و جان و دل گویی به جز من

دلت سرد و زبانت لال گردد

 

نباشی خواب بر چشمم حرام است

دلم پر داغ چون درد جذام است

اگر رفتی بدان عشقم که بی تو

جوانی و جنون من تمام است

 

ز هجرانت سراسر درد دارم

رخ  زرد و نگاه سرد دارم

حضور خالق عشق و محبت

شکایت من ز تو نامرد دارم

 

جنون و مست و بیمارم نمودی

به عشق خود گرفتارم نمودی

چه کردی با دل دیوانه ی من

ز مردم سخت بیزارم نمودی

 

عزیزم از پی ات رفته حواسم

دلیل سوژه و این عشق خاصم

رخم زرد و دلم تنگ و پر از درد

عزا دارم به زندان لباسم

 

تماشای خیالت دوست دارم

دل صاف و زلالت دوست دارم

تمام هست و بودی زندگی را

عزیزم با وصالت دوست دارم

 

مرا بی تاب و عاشق کرده ای تو

به چشم خویش شایق کرده ای تو

نبودم لایق عشقت ولی حال

به عشق خویش لایق کرده ای تو

ناجیه عالمی