تماس: [email protected]
حرفها مان گل کرد
طفلکی عقربه ها
هاله ای پیمودند به موازات بهشت
رقص مو ها چه قشنگ
موقع خواندن شعر
می تکانَدنگرانی هارا
به خودآوردسریع
لحظه ای سرفه ی بابونه مرا
آشپزخانه درین فرصت روز
ساعتِ گردهمایی دارد
با زبان هلِ سبز
چه روان نقدشدم
باز هم می آیم
گوش ها تشنه ی شیپوری آبی هستند
نیزخوش می گذرد
برخلاف دل خود مجبورم
با خداحافظی از خانه ی میخک بروم
شمعدانیِّ لب پنجره را بوسیدم
نسترن داد علامت که رفیق
زود برگردی باز
دور این میز پر از خاطره ها بنشینیم
بلکه تغییر دهیم
اندکی ذائقه ی زنبق را
داشتم
توی دلم زمزمه می کردم شعر
می پرید از سر شوق
گوشه ی نبض لبم
همگی فهمیدند
عشق گلبول بنفشی ست که مخصوص من است
#علی_اکبر_مقدم
۱۴۰۱/۹/۲۷
