تماس: [email protected]
هنرمندان در طول تاریخ همواره پیش قدم در تغییر و تحولات و آگاهی بخشی اذهان عمومی در جامعه بودند.
نظام سیاسی و اجتماعی هر کشوری بر گرفته از ارزش ها، باورها و اعتقادات آن جامعه می باشد. بین نظام سیاسی(قدرت) و نظام اجتماعی (مقبولیت و مشروعیت) باید تعامل همسویی و همگرایی وجود داشته باشد. تا زمینه سازگاری جهت تحول مثبت فرهنگی مهیا گردد مخالفت و تعارض فرهنگی موجب تزلزل فرهنگی و حتی بحران هویت را در جامعه بخصوص نوجوانان و جوانان رقم میزند .
سازمانهای مردم نهاد NGO ها و هنرمندان بعنوان سلبریتی و کاریزماتیک موثرترین عناصر تغییر و تحولات درقرن پانزدهم و شانزدهم پایان قرون وسطی و شروع رنسانس بودند. شعرا، ادبا، نقاشان، نویسندگان و حتی مجسمه سازان در دور تحجر و تقدس نمایی حاکمیت کلیسا با شکستن بتهای تعصب دینی، بازسازی و نوسازی فکری جامعه را بر عهده داشتند. اگر چه مخاطرات جانی و مالی برای آنان به همراه داشت البته در طول تاریخ حماسه سازان ملی ایران مثل فردوسی، سعدی، حافظ، عطار، خیام، استادشهریار، پروین اعتصامی و سایر شعرا با سرودن اشعار حماسی بر علیه ظلم و ستم قد علم کرده و با ترسیم وضع موجود خواستار رسیدن به وضع مطلوب در جامعه بودند.
هنر یک ذوق فطری است که خداوند متعال در وجود انسان ها نهاده است. هنر با فرهنگ پیوند ناگسستنی دارد. فرهنگ شیوه زندگی و مجموعه ی از هنرهای دستی و تجسمی است هنر پروش و وسیله شکوفایی استعدادهاست، هنرمند روانپزشک جامعه، درمانگر یاس و ناامیدی و موجده نشاط و شادی آفرینی در جامعه است. ابزار مبارزه با ظلم و بی عدالتی. کهنه پرستی و خرافه گرایی همچنین مبارزه با جهل و نادانی در جامعه در دست و قلم هنرمند تجلی می یابد.
گاهی یک مصراع یا یک بیت می تواند سرنوشت ساز و تحول افرین در جامعه باشد.
فردوسی حماسه سرای ملی در قرن چهارم و پنجم می فرمایند.
(توانا بود هر که دانا بود)
داشتن قدرت و اقتدار را در داشتن علم و دانش دانسته و بر این امر تاکید داشتند.
جالب اینکه میشل فوکو جامعه شناس فرانسوی ۱۹۸۴-۱۹۲۶ بعداز هزار سال در کتاب دانش و قدرت به این نتیجه رسیده که هر فردی و کشوری در دنیای امروز صاحب قدرت است که علم و دانش بالایی داشته باشد .حاصل یک عمر تلاش یک جامعه شناس، مورخ، باستان شناس در یک مصراع شعر فردوسی نهفته است.
هنرمندان بخصوص شعرا حافظان میراث فرهنگی و وظیفه اصلاح، بازسازی و پویایی مسائل دینی و اجتماعی را در دنیای پسامدرن برعهده دارند.
وظیفه هنرمند روشنگری، هدایتگری و بیداری فطرت انسان ها و رسانیدن او به کمال و قرب الی الله است. همچنین دور کردن انسان ها از انزوا، فردگرایی و فرصت طلبی، تملق و چاپلوسی و سوق دادن جامعه بسوی حقیقت طلبی و عدالتخواهی می باشد. در غیر اینصورت نتیجه ای جز سقوط، رکورد، بحران و انحطاط فرهنگی نخواهیم داشت.
هنرمندان علاوه بر نقش ذوق آفرینی و روان شناسی، متعهد و مکلف به ارتقا سطوح اگاهی جامعه و ایجاد تفکر و تدبر درهمه حوزه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی می باشند. تا در ایفای نقش خود ادای دین نسبت به همنوعان داشته باشد. انشاا…
صفی اله ملکی دکتری جامعه شناسی و عضو فعال بنیاد جهانی سبزمنش
