نوروز؛ جشن جهانی و تمدنی ماست!/ عبدالقاهر خیرخواه

نخست از همه فرا رسیدن سال ۱۴۰۴ خورشیدی و جشن جهانی نوروز را به نوروز باوران تبریک میگویم. و از سر عشق به تماشای خلق دو باره‌ی نباتات دست به دعا برداشته و از عمق قلب و باور کلی به خالق همه موجوداد هستی زمزمه می كنیم كه: « الهم یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ یا مُدَبِّرَ اللَّیلِ وَ النَّهَارِ یا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْاَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا اِلَی اَحْسَنِ الْحَالِ» ای برگرداننده دلها و دیده‏ها! ای مدبر شب و روز! ای گرداننده حول و احوال! حال ما را به نیكوترین حال تبدیل بگردان.

فصل بهار شروع زیبایی ها است و سرسبزی این فصل باعث نشاط و سرزندگی روحیه‌ی انسان و موجودات دیگری می شود. با فرا رسیدن این فصل خیلی از افراد خوشحال تر هستند زیرا رشد درختان و آواز پرندگان را می شنوند و هوا نیز بسیار لطیف است. در این ایام زیبا، گل ها به آرامی شکوفا میشود و طبیعت بار دیگر نو می شود و لباس سبز به تن می کند.

از همین رو به نسبت بهار و ایام شادابی و بزرگ ترین جشن آریایی که نویسندگان زیادی به شرح و تفصیل آن مبادرت ورزیده اند، نوروز می باشد. برای این جشن، مبانی مذهبی، اسطوره‌یی، تاریخی، علمی، سیاسی و غیره دیده می شود. شکوه این روز و بر پا نمودن جشن نو روز در گذر زمان بقا یابد و اقوام مختلف با اجرای مراسم خاص به پیشواز آن رفته و با آیین های مختلفی نیز آن را بدرقه نمایند. تا شکرانه نعمت های خداوند که سالانه مرگ و تولد دوباره نباتات می باشد به جا آورند، این رسم در فرهنگ های پیشن تاریخی بستری بوده است که عاشقانه های را در تسلسل ادوار تقویم و اعتقاد به تکرارپذیری مرگ و تولد طبیعت در نقاط عطف این چرخه دارد. این روایات الگویی جهانی دارد که در ادبیات حماسی فارسی با داستان سیاوش و سودابه و در پیشینه اساطیری این داستان با اسطوره های دیگری چون جمشید و نقش او در پایه گذاری نشانه گری این روایت تاریخی بسیار  زیاد ارزنده و ماندگار است.(همراه با بهار و بازگشت خرمی به طبیعت) مرتبط است، بعد گذره زمان و در تن پوشی تاریخ روایات شعرا، ادیبان، نویسندگان و دانشمندان در ایام و بهار عمر خود شان این رسم عنعنه وی را از زوایایی بنش و کنش خود شان رنگ و بود دادند. و این باعث شد که در عصر ما جشن نوروز چهره‌ی جهانی بخود گرفت و ما نیز در پیکره تمدن پارسی این روز تمدنی را جشن گرفته از مزایایی طبیعت و تولد دو باره آن لذت میبریم.

عبدالقاهر خیرخواه – عضو اجرایی بنیاد جهانی سبزمنش