پشتو غزل/ پروین ملال

که نورڅه نه کیده، لاسونه به پر لمر ولیکم

رڼا به واخلمه سپیدې به پر سحر ولیکم

 

 

د ګل ترشو نډو به راتوی لکه نګهت شمه

د ګل پر پاڼو به رنګونه معطر ولیکم

 

 

د وږمو خیال به د سپرلي پلونو کې وکرمه

شني ارواګانې به ځنګل ته پر نښتر ولیکم

 

 

د ستورو بار به د بڼو تر قلم وباسمه

په کائیناتو کې به خپل نوم پر قمر ولیکم

 

 

زه به ملاله شم (پروین) به شم زهره به شمه

زه به وغاړې ته د نیمې شپې، ګوهر ولیکم