تماس: [email protected]
رونمایی از عکسهای تختی در زادروزش
به گزارش روابط عمومی بنیاد جهانی سبزمنش، به مناسبت سالگرد تولد جهان پهلوان غلامرضا تختی در پنجم شهریور در شب تولد او در جمعه شب چهارم شهریور ۱۴۰۱ جشن بزرگی برپا شد. در این مراسم که به اهتمام انجمن مجموعه داران ایران در فرهنگسرای گلستان برگزار شد، افزون بر اهالی فرهنگ و هنر، ورزشکاران و ورزش دوستان، خویشاوندان و اعضای خانواده تختی و کشتی گیران پیشکسوت نیز حضور داشتند.
در آغاز مراسم به دعوت منوچهر لطفی رئیس انجمن مجموعه داران، پروفسور سید حسن امین فیلسوف ایرانشناس و استاد دانشگاه گلاسگو کلدونین انگلستان، پهلوان محمدرضا طالقانی رئیس پیشین فدراسیون کشتی کشور و اکبر حیدری کشتی گیر پیشکسوت و از دوستان تختی برای سخنرانی و بیان خاطرات به جایگاه آمدند. و پس از این سه نفر، از وجود دیگر حاضران هم که خاطراتی از تختی داشتند. به صورت میز گرد استفاده شد.
پروفسور امین سخنرانی افتتاحیه را با خاطره تاریخی شرکت خود در پنجاه و پنج سال پیش در مراسم تشییع پیکر تختی از میدان شوش تا ابن بابویه شروع کرد و گفت:
در دی ماه ۱۳۴۶ که من دانشجوی سال دوم دانشکده حقوق دانشگاه تهران بودم، به دانشجویان خبر رسید که چون تختی عضو جبهه ملی و مخالف رژیم بوده است، ساواک او را کشته و جسد بی‌جانش را در اتاقی در هتلی در خیابان تخت جمشید نزدیک سفارت آمریکا رها کرده است. حالا دانشجویان باید تشییع جنازه تختی را به راه پیمایی و تظاهرات پرشور ضد رژیم تبدیل کنند. تا ساواک بفهمد که جنایاتش بی پاسخ نمی ماند!!
ما دانشجویان دانشکده حقوق هم به اتفاق همکلاسی ها از جمله سیدرضا زواره ای که چند سالی از ما بزرگتر بود و با داشتن شغل آموزگاری، در دانشکده حقوق قبول شده و با ما همکلاس بود و پس از انقلاب به مقامات بالا رسید، به میدان شوش رفتیم و از آنجا با پای پیاده همراه جمعیتی انبوه که شاید سی چهل هزار نفر می شد، با شعارهای تند به ابن بابویه رفتیم که تختی را در کنار شهدای ۳۰ تیر ۱۳۳۱ دفن کنند. تشییع جنازه تختی در دی ۱۳۴۶ انتقام مردم از عدم اجازه برگزاری مراسم ترحیم در سال قبل یعنی ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ برای دکتر محمد مصدق بود و نیز جبران احساس گناه ملی از عدم تحرک عمومی برای شرکت در تشییع و مراسم خاکسپاری و بزرگداشت دکتر مصدق. درست است، شاه اجازه نداده بود که به وصیت مصدق عمل شود و او را در کنار شهدای ۳۰ تیر دفن کنند. اما مردم هم هیچ اعتراضی نکرده بودند و این درجه از تسلیم و سکوت برای نیروهای ملی و کل مبارزان سیاسی شرم آور بود.
امین توضیح داد که در روز تشییع پیکر تختی، مردم پایتخت بویژه دانشجویان سنگ تمام گذاشتند و سینه سپر کردند و با دادن شعارهای تند با مشت های گره کرده، خطر کردند، اما بعدها کاشف به عمل آمد که مخالفان رژیم پهلوی در ۱۳۴۶ برای تحریک ما دانشجویان به دروغ مرگ تختی را به قتل او به دست ساواک نسبت داده بودند. تختی عضو شورای مرکزی جبهه ملی و طرفدار مصدق و چهره ملی و مردمی بود، اما ساواک او را نکشته بود و ما گول خوردیم.
امین در بخش دیگری از سخنرانی خود به دلایل محبوبیت تختی یعنی مردمی بودن. اخلاق و منش جوانمردی او پرداخت و از سابقه اخلاق و آداب فتوت و پیشینه زورخانه در آیین مهر و میترائیسم شرحی بر زبان آورد. وی داستان معروف پوریای ولی را بازگو کرد و حتی او را مصداق اکمل خلق و خوی جوانمردان ایران معرفی نمود.
در ادامه مراسم هم، تعدادی از مجموعه داران کارت عضویت و لوح های تقدیر خود را از دست پروفسور امین دریافت کردند در پایان مراسم هم کیک بزرگ تولد تختی که عکس زیبای جهان پهلوان بر آن نقش بود، به دست پروفسور سید حسن امین سخنران افتتاحیه و اختتامیه برش خورد.
در مجموعه عکس های مهدی ستوده از تختی که در فرهنگسرای گلستان رونمایی شد، عکس های کمتر دیده شده ای هم وجود دارد که تا دهم شهریور در معرض دید بازدیدکنندگان قرار خواهد داشت
محمدرضا طالقانی طی سخنانی در این مراسم با شکوه ضمن تجلیل از تختی، از مقامات دولتی خواست که اجازه دهند، مردم خودشان قهرمان های خودشان را انتخاب کنند.
اکبر حیدری کشتی گیر پیشکسوت و از دوستان تختی هم ،خاطره ای شنیدنی از تختی نقل کرد که خودش شاهد کل ماجرا از اول تا آخر بوده است. حیدری گفت که تختی یک ماشین بنز ۱۸۰ قدیمی و همیشه محتاج تعمیر داشت. یک روز متوجه شد که ماشین او را دزدیده اند. به کلانتری خبر داد که اگر کار خلافی با ماشین صورت بگیرد. بدانند که از تاریخ سرقت، ماشین در اختیار او نبوده است. حدود ده روز بعد دزدان به تختی نامه نوشتند که ماشین شما در فلان محل است بروید بردارید. ما به اتفاق تختی رفتیم ولی دیدیم،که ماشین درب و داغون تختی را دزدان با دزدیدن لوازم ماشین دیگران نو نوار کرده و کنار جاده گذاشته بودند. تختی عوض آن که خوشحال شود، هزینه نوسازی ناخواسته ماشین را مطابق نظر تعمیرکاران به چهارهزار و پانصد تومان ( چهل و‌پنج‌هزار ریال) برآورد کرد و آن مبلغ را از طرف دزد زدگان مالباخته به خیریه ای که برای کودکان نیازمند لباس رایگان تهیه می کرد، پرداخت نمود.
