سرازیری/ سید فیصل مجتوی

زندگی چون دفتر شعرم سرازیر از غم است
اشک سوزان مرا این کاسه دریا ها کم است

بارش باران سیل آسای ابر آسمان
در قبال چشمه ی ریزان چشمم یک نم است

دردها چون رعد می غرند بر بال دلم
زان سبب سرخاب دل در چشم با من همدم است

در نگاهم ریزه سنگ بی پناه کودکان
دور از خوراک نان و قرص خواب و مرهم است

سنگ آزادی دلم گم کرد در شنزارها
کعبه آمال در بار دل از یک سو خم است

رنج هایم بی شمار و شادخواری کم ز حد
زان شدم اشک کباب و مشعلم در ماتم است

درد بی درمان، دوا کو؟ از چه ناید در سخن
دیو در جای سلیمان حکمران از خاتم است

سیدا در جهل روید خار جای لاله ها
آنکه در قلاده دارد هار سگ او حاتم است

ارومیه ۱۴۰۲.۰۳.۱۵ سید فیصل مجتوی