تماس: [email protected]
پیام پروفسور امین در سوگ قصری شاعر
شاعر قادر و غزلسرای توانا کیومرث عباسی قصری زاده ۱۳۲۰ قصرشیرین روز ۲۸ مرداد ۱۴۰۱ در تهران غزل خداحافظی را خواند و به ابدیت پیوست.
این شاعر نکته باز و مضمون آفرین که قصری تخلص می کرد به روز مرگ ۸۱ بهار بیشتر زندگی نکرده بود، اما در بهارستان دفتر اشعارش، خیلی بیشتر از ۸۱ غزل ناب از خود به یادگار گذاشته بود. دریغ که در دو سه سال پایانی عمر به دلیل بیماری و رنجوری، طبع زاینده اش به خاموشی اختیار کرده بود.
حرفه قصری شاعر، افسر نیروی انتظامی بود و آخرین سمت او رئیس اداره راهنمایی و رانندگی شهربانی کرمانشاه که با درجه سرهنگی بازنشسته شد. شاعری اش مرا به یاد پیشکسوت های شاعرش در شهربانی مثل شادروان سرهنگ اسحق شهبازی می انداخت. شهبازی اهل رشت بود و در دبیرستان در رشت بر استاد بزرگ دکتر محمد معین شاگردی کرده بود.
من در مقدمه ای که بر جلد سوم کتاب « در خلوت انس» تالیف زنده نام استاد مشفق کاشانی نوشته ام، در طبقه بندی شاعران، در کنار طبیبان و حقوقدانان و مهندسان شاعر، به طبقه نظامیان شاعر هم اشاراتی کرده ام. آن کتاب به اهتمام شاعر و نویسنده معاصر رضا اسماعیلی از سوی انتشارات روزنامه اطلاعات منتشر شد.
سرهنگ کیومرث عباسی قصری یکی از بهترین غزلسرایان در این طبقه نظامیان شاعر است و اشعارش در حیات او زینت بخش بسیاری از روزنامه‌ها و مجلات از جمله ماهنامه حافظ بود.
قصری برای چند تنی از چهره های ادبی و هنری هم شعر ساخته بود، از جمله استادان : محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، مهندس همایون خرم، دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی و من بنده نویسنده. غزلی که با ردیف امین برای من ساخته بود، به خط خودش در ماهنامه حافظ چاپ شده است. این زنده سنایی، کاری است که یک شاعر دیگر مقیم کرمانشاه ( عبدالکریم جوهری) هم با سرایش اشعاری برای استاد دکتر میرجلال الدین کزازی و جمعی دیگر از خادمان شعر و ادب ازجمله من از عهده برآمده است.
درگذشت قصری شاعر خوب معاصر را به خاندان گرامی اش، دوستان و همکاران و همشهریانش و به اهالی شعر و ادب تسلیت می گویم.
روانش شاد و یادش گرامی باد!
پروفسور سیدحسن امین فیلسوف، حقوقدان، ادیب، عضو مؤسس و دبیرکل علمی پژوهشی بنیاد جهانی سخن گستران سبزمنش
