تماس: [email protected]
گلناز طاهریان Гулноз
Ин чӣ обе ҳаст? Ман дар хоб менўшам,
Об аз шаҳкосаи маҳтоб менўшам.
З-осмон оҳиста руде бар замин резад,
Ман дар ин воқеаи шодоб менўшам.
Бешаву абру само чарханд бо суръат
Гирди сар, аммо мани бетоб менўшам.
Об менўшам ,вале донам ,ки дар хобам
Об дар рўъёи бас пуроб менўшам.
Марг, берун кун маро аз хотироти худ,
Оби Хизр аз хилвати ноёб менўшам…
То далели будани эҳсоси дил ашк аст,
Ман барои гиря кардан об менўшам.
این چه آبی هست؟ من در خواب مینوشم،
آب از شهکاسة مهتاب مینوشم.
ز-آسمان آهسته رودی بر زمین ریزد،
من در این واقعة شاداب مینوشم.
بیشه و ابر و سما چرخند با سرعت
گرد سر، امّا من بیتاب مینوشم.
آب مینوشم ، ولی دانم که در خوابم
آب در رؤیای بس پرآب مینوشم.
مرگ، بیرون کن مرا از خاطرات خود،
آب خضر از خلوت نایاب مینوشم…
تا دلیل بودن احساس دل اشک است،
من برای گریه کردن آب مینوشم.