جلوی بهار

قامت کشیده اند به دامان کوهسار
سرو و چنار و کاج و سپیدار بی شمار

نسرین و نسترن ، شب بو و شنبلید
زیبا و دلپسند، دل آرا و دل شکار

مرغان درد دیده ی پاییز را بگو
یاس و سمن شکفته به اطراف جویبار

با رقص ناز ، دختر خوش قامتِ چمن
دارد چه خوش حکایتی از جلوه ی بهار

انگار سر کشیده شرابِ ز جام عشق
مست و یخن دریده و سرشار و بی قرار

آورده از حضور خدا بوی زندگی
تا جان دهد دوباره به ناجوی انتظار

تا می رسد ، به جسم چمن روح می دمد
یارب چه راز گفته ی در گوش نوبهار

الفت هائم