تماس: [email protected]
در ضیافت سفره ای بی آب و نان استیم ما
اشک تلخی ریخته، در خاکدان، استیم ما
در سیاست کشت ما را اشتباهاً دوستان
اشتباه کوچک و درد کلان استیم ما
جز به نفرت کس به سوی چشم های ما ندید
آنکه مرگش آرزو دارد جهان! استیم ما
کوره ای آتش فروزان است در دلهای ما
صخره ای جامانده ای آتشفشان استیم ما
زنده گی یعنی گرفتن درد را در دامن و
راه پیمودن بسوی کهکشان …استیم ما
گردش دوران روزی بر مراد ما نگشت
از هواپیما مگر افتاده گان استیم ما؟
*
لرزه بردارد تنی کوه و کمر از نام ما
هیبئتی داریم‌چون پارسی زبان استیم ما
#مروت
