تماس: [email protected]
شک میکنم
به استقلالِ حیوانی که در بیخ يک جاده
تمام شهر را زبان خواهد زد،
انگار روزی سراغ خرگوش
ترديدی بر شکار ستیز خواهد شد!
تا پرسش يک اجبار
انباشتگی میل های دروغ را به يک عادت
سرگرم اجتماعی که به آسانی میشکند
در تناسب برگهای فروپاشیده ی يک جنگل
درگیر حرفها برای احساس
به تفاوت تنهايی
تاريخ در چهار ستون بلرزد،
دوباره پیش پای نفرين،خروسی را خواب گرفت!
چه کسی از بافتنی های پیرزن
بازاری را در التهاب گرم خواهد کرد؟
انگار هیچ تولیدی وحشت پوست را احساس نخواهد کرد!
مثل يک صف
در رديفی از اندوه تماشاگران
به کلاغی که نسبت ناروای يک لبخند را
از چشمان سمی يک حیوان میدزدد
به درون مالیخولیای سرنوشت فرود خواهم آورد!
تا تلاش های بیماری برای تزريق
به يک اجازه تهیدست نشود.
مسعود آزادبخت /کتاب بخت واژه ها صفحه ی ۹۰
