تماس: [email protected]
بانو “صغری امیری” شاعر کورد ایلامی، زاده‌ی نخستین روز فروردین ماه ۱۳۶۳ خورشیدی، در ایوانغرب است.
وی از سال ۱۳۸۲ و با تشویق و راهنمایی‌های اساتید در کانون پرورش کودکان و نوجوانان دلبسته‌ی شعر شد، و به گفته‌ی خودش بعد از نخستین باری که شعرهای فروغ را خواند، به شعر و دنیای آن علاقه‌مند شد.
او دانش آموخته‌ی رشته‌ی روانشناسی است و در انجمن شعر و ادب ایوان عضویت دارد.
«روزی که تن مرا ماده نامیدند» عنوان نخستین کتاب امیری است. مجموعه‌ای از ۵۲ شعر سپید در ۱۱۶ صفحه، که در هزار نسخه، به همت نشر گیوا، اسفند ماه ۱۳۹۵ چاپ و منتشر شد.
▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
ژوکوندی با لبخند کوردی
که تلخی‌اش به روزهایش می‌بارید
از زخم‌های دور و دراز
خودش را به خوشی‌های تقلبی می‌کوبید
در نقاشی مرگ،
راه می‌رود زندگی
در سطر سرطان جا‌مانده بود
بدخیمی این تنهایی
دامن کوتاه و رژلب قرمز
هیچ به کارم نمی‌آید
وقتی چای بعد از ظهر من
بی‌تو سرد می‌شود
آبستن خاطرات مرده‌ام را
به زایمان گریه می‌برم
وقتی قرار است نباشی…
(۲)
زندگی
آواز سبز کاج‌ها بود
بر مسیر پاک نور
از بلندای آسمان
به سقوط تلخ اوج‌ها
از اعماق دروغین خنده‌ها
می‌گذشت
و نمی‌ترسید.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)
