غزل نفرین به تبر ساز و تبر پیشهی دنیا/ منیر احمد بارش تا فوج عقاب از دل کهسار پراندند شهبال ستیغندهی سیمرغ تکاندند تلخای تبر خاست به تاراج دل باغ آماج شقاوت به لب ریشه چکاندند هرگز نرود…