غزل پر پر میشود/ امرالله منیب عقل پر پر میشود، که هوش پر پر میشود این چه زیباییست؟ در آغوش پر پر میشود باد؛ خود را میکشد صحرا بهصحرا، کو بهکو تا که میپیچد…