غزل حاضرند آنگاه که افسانه را برپا کنند/ نورمحمد نورنیا ایستاده بر درش خورشید، در را وا کنند پرده را باید که از این پنجره بالا کنند پیش از آنکه سرمه بر چشمان تاریکی کشند روشنی را…