حساب کاربری من

صدام "عرب" صدام "عرب"فزند ذکریا "عرب" در ماه دلو سال ۱۳۷۷ هجری شمسی در روز های سرد زمستان در شهر زیبای کابل در آغوش گرم خانواده‌ی عرب چشم به جهان گشود. دوره‌ی آموزشی خود را در مکتب‌ غلام حیدر خان در سال ۱۳۹۶ به اتمام رسانیده و در سال ۱۳۹۷ به دنشکده‌ی انجنیری دانشگاه هرات راه یافت اما بنابر علاقه‌ی خاصی که بر علوم طبی داشت، در سال ۱۳۹۸ در یکی از دانشگاه های خصوصی طبی در کابل به ادامه تحصیل پرداخت و در حال حاضر دانش‌جوی سمستر دهم طب معالجوی می‌باشد وی بیشتر از یک سال می‌شود که عضویتِ نهاد ادبی چیستا و اکادمی"من" را دارد . به زبان های دری، پشتو و انگلیسی تسلت داشته، بنابر علاقه ‌به دنیای ادبیات به شعر و نویسندگی رو آورد. تعداد دست نوشته های شان بیشتر از سه صد اثر در قالب غزل، رباعی، دوبیتی، نیمایی و شعر سفید می‌رسد و تا حال هیچ اثر شان به نشر نرسیده. در نهاد ادبی چیستا و آکادمی "من"فعالیت ادبی دارد. در مشاوره دادن، رسامی، عکاسی، دکلمه، شطرنج، والیبال و مبارزات آزاد مهارت دارد. قبلاً به در سازمان صحی ALIM HEALTH به صفت مشاور تغذی ایفای وظفیه کرده و حال مشغول دروس دانشگاه می‌باشد. صدام عرب پدر خود را الگوی خود قرار داده و هدف شان در آینده ایجاد نهاد صحی خیریه، بلند بردن و مطرح ساختن طبابت افغانستان در جهان می‌باشد. بیشتر اشعار و متون عاشقانه و حماسه می‌نویسند و بیشتر دوست دارِ اشعار مولانای بزرگ، هوشنگ ابتهاج، فاضل نظری، بهرام هیمه میباشند. و در چهارچوب مطالعات روزانه‌ اش اشعار این سه شاعر جای خود را همیشه خواهد داشت! نظر شان در مورد شعر و نویسندگی ( توان برای نوشتن یک هدیه‌ای الهی است و بهترین راه برای تخلیه‌ی احساسات و رسیدن به آرامش درونی است.) انجمن ادبی چیستا زمینه را برای معرفت با بزرگان ادب و کمک فراوان در شعر نوشتن کرده است. از تمام کتاب هایی که مطالعه کرده اند دلبسته به این سه کتاب شدند؛ ~(هیچ ملاقاتی تصادفی نیست!) ~(در مرز وحشت) ~ (من و مولانا.) تا اکنون هیچ کتابی از ایشان در دسترس نیست اما در حال حاضر دو جلد کتاب روی دست دارد به اسم های : نامه‌ی برای او(رُمان) مجموعه شعری( آیینه) نمونه‌ای آثار وی: دل ز پیشم رفته بر دلداری و حسن و کمال دلبرم دُردانه بود و ناز و قهرش بی مثال با نگاهش برده دل یا با هزاران دلبری؟ عقل و قلبت را ربوده از مدارِ اعتدال؟ هی نپرسید این سوالاتِ مزاحم را که من تازه درگیرم به دلبر هی نپرسید این سوال تا ببینم روی نازش پر کشم تا آسمان نبض قلبم می‌رود بالا به سوی اختلال بر سلام و خنده و قول و قرار ما نبین ظاهراً شادم ولی در باطنم افسرده حال کاش در آغوش او جان را دهم جانانِ جان منتظر هستم بیایی صد هزاران قرن و سال همچو بلبل می سرایم از برای چشم او‌ پیش چشمانِ سیاهش لالِ لالِ لالِ لال صدام "عرب"