در تقویم/ رویا قنبری(عضو محترم بنیاد جهانی سبزمنش)

پرسه می زدم

غروب را

با چشم هایی که در خود بهار داشت

و مدام باران را به خیابان می کشاند

خیابان عطر روزهای رفته بود

عطر ساعت شش عصر

که در ازدحام آدم ها بود اما گم نمی شد

نمی دانستیم

دوستت دارم در غبار شلوغی چهار راه ها گم خواهد شد

همان جا

دست بردیم

در تقویم

به شاخه ای رسیدیم که خشک شده بود

و برگی زرد

از کمر درختی جوانه می زد

رویاقنبری