تماس: [email protected]
و فکر می‌کنم
به خودکشی نهنگ‌ها!
چشم انداز کدام زن شاعر بود؟
با بلوطی موهایش
تراشه زمرد‌چشم‌هایش
کوک می‌زد
چیناچین دامن دریا را
به نیم‌تنه کوتاه آسمان
اصلا عبور شعاع خورشید
از هندسه دوار گوشواره‌هایش
تسلسل کدام فلسفه بود
در بودنی مشروط؟
اینکه دوام بیاورد
جان‌سپردن‌ها را ؟
آن طرفتر
ملوان پیر
با انکار همیشگی خویش
از زندگی
روی دف سرخرنگ خورشید
هلهله می‌‌کشد :
سکوت ابدی صدف را
آخرین آواز نهنگ‌ها
تو رااااااا
اما
اما کسی نفهمید
خرد جمعی‌نهنگ‌ها را
هنگامه رقص مرگ
بر تکرار دال‌های از ، زیرا، برای اینکه، که…
# نرجس _ شرفی
