آسمان شاهد است/ محمدرضا سلطانی(عضو محترم بنیاد جهانی سبزمنش)

از پیراهنت

عطر روییدن

می آید

 

دشت مهرت چه وسیع است

آنگاه که دست‌هایت

مرهم می شوند

زخمهای نبودن را

 

دلت

ریحانی

که حال دنیا را عوض می کند

 

سینه ات وای سینه ات

لانه ی پرندگان

رو به دشت رهایی ست

و شکارگاه من

 

می بینی جهان  را

این همه زیبایی

 

از پرکردن فاصله هایی ست

که دود می شوند

 

آسمان شاهد است

دل داده ام

به پیوند دشت و دریا

باید‌منتشر شوم

میان سرخی لبهایت

 

محمدرضا سلطانی