از تقی جهان‌بخشی عضو سبزمنش بخوانید

از جنگ با خودم
سر را بلند نمی‌کنم
تمام کلمات ایستاده در من
فاتحانه
شهید می.شوند
حالا با مرگ در مشت
با پشتاره‌ای خاطر بر پشت
از چشم‌های مشروط
خواب را می‌برم
که هنوز بی بی سردار
سوار بر بام‌های تهران
بنام زن
سکه می‌زند

#تقی_جهان‌بخشی

جنگ را چنگ نمی‌زنم
مرگ را از شانه کلمات
بر‌ می‌دارم
و بر گرده زمین
شادی را می‌رقصانم
اندوه آواز را
از سر مردگان شهر
باز می‌کنم
تفنگم را در خاک می‌کارم
که بعد از آشتی با خود
هیچ جنگی
کرامت نمی‌آورد

#تقی_جهانبخشی عضو بنياد جهانی سُخن گُستران سبزمنش