هفتم مهرماه/میزان (بزرگداشت شمس تبریزی) را گرامی میداریم

هفتم مهر ماه/ میزان بزرگداشت شمس تبریزی است. شمس الدین محمد ابن علی ابن ملک داد تبریزی مشهور به شمس تبریزی و شمس پرنده، از زندگی نامه وی چیز زیادی در دسترس نیست اما مهمترین اثر وی تاثیر شگفت واعجاز انگیزی بود که پس از ملاقات مولانا جلال الدین بلخی مشهور به رومی‌ در دهه چهارم زندگی مولوی بر وی گذاشت و او را از عالمی زاهد، تبدیل به عاشقی شوریده و شاعری بی بدیل کرد. مولانا بعد از ملاقات شمس چنان تغییر کرد که دست به خلق اثری عظیم  به نام مثنوی معنوی زد و دیوان اشعار خود را به  به یاد آن اعجوبه روزگار، دیوان شمس  نامید، و تخلص اش را نیز علاوه ‌بر خاموش و خمش، شمس تبریزی برگزید.

او در یک رباعی معروف می گوید :

زاهد بودم ترانه گویم کردی

سرحلقه بزم و باده جویم کردی

سجاده نشین با وقاری بودم

بازیچه کودکان کویم کردی

 

ودر جایی دیگر نیز می فرماید :

مرده بُدم، زنده شدم، گریه بُدم، خنده شدم

دولت عشق آمد ومن، دولت پاینده شدم

اما بازهم در جایی برای اینکه مخاطبینش را متوجه حقیقت عشق و اصل ا جان کند در بیتی می فرماید :

چون حجاب چشم دل شد چشم صورت، لاجرم

شمس تبریزی حجاب شمس تبریزی شده است.

که در مصرع دوم، شمس تبریزی اول همان ملک داد تبریزی و شمس دوم، همان حقیقت واصل اصل عشق وجان است

از شمس تبریزی مجموعه­ای به نام مقالات شمس  باقیمانده است.

بنیاد جهانی سخن گستران سبزمنش به عنوان بزرگترین نهاد فرهنگی و جهان شمول این روز(هفتم مهرماه/ میزان بزرگداشت شمس تبریزی) را گرامی میدارد.

دکتر پریوش ابراهیمی(عضو شورای رهبری بنیاد جهانی سبزمنش)