تماس: [email protected]
چو ماه روشنی امّا چو ماه هم دوری
ستاره با تو قشنگ است چون‌که پر نوری
غرور و دبدبه‌ات را زمانه کم دارد
شبیه کاج بلندی، جوانِ مغروری
به محض بوی تو از خویش می‌رود آدم!
تو بنگ و باده‌ی نابی شراب انگوری
شنیده‌ام ز خبر چینِ شهر، هر گاهی
که خوانده‌ای غزلم را چقدر مسروری
تمام خاطره‌هایت چو زهر گژدم‌هاست
تو با خیال خودت زخم، زخم ناسوری
بگیر دست خودت را ببر از افکارم!
بزن به پیشنهادم تو حکم منظوری….
۱۴۰۲/۱۱/۱۵
