تماس: [email protected]
عُمری که قلم کاتب هر حرف حساب است
مکتوب نموده سخنی را که ثواب است
گه چشمه ی آ رام و گهی موج خروشان
منظوم گر واژه ی در زیر نقاب است
هرگز نشود خشک چنین چشمه ، نباشد
مانند بیاضی که نمودار سراب است !!!
این لطف خدادادی و این چشمه ی جوشان
چون کوه گرانیست که در حال مذاب است
هم ناظر بر صدق وهمی محرم اسرار
این موج الاهیست نپندار حباب است !!!
دریا صفتش موج وگهی جزر وگهی مد
باری نتوان گفت که طوفان وخراب است
از چشمه ی عقلم بتراویده چو اشعار
سر چشمه ی آن کودکی و عهد شباب است
بانام خدا دفتر شعرم شده آغاز
استاد ازل گفت بگو نی ز کتاب است !…
از برتو عقلم بسرودم ، که چه فخریست !!!
سر مایه مغزاست و به هنگام تراب است
مستم ، ز می ناب طهورای خدائی
نی مستی من از عنب وجام شراب است
اشعارو سرودم همه دریای الاهیست
نی طعمه ی جامانده ز منقار غراب است
اهل خرد وعلم وسخندان به گواهیست
گویند سخن نقد ویقین گفته ی ناب است
جاری نشود غیر حقیقت به زبانم
حق گوی و گزین گفته ، زبانش شکراب است
در مثنویات و غزل وشرح قصائد
نی هجو کسی کرده نه ذکری ز جناب است
ظلم است شود لال زبان خرد وعقل
خاموش شود لفظ ولسانی که به خواب است
کی خفته تواند بکند خفته ای بیدار؟؟؟
در خواب گران است زبانی به حجاب است!!!
( اعمی ) نشود لال زبانش که به حق گفت
این چشمه خدائیست ، نه هر چشمه ی آب است”
ماشالله پور دامغان ( اعمی)
