آسمان سرخ/ صدیقه پناهنده عضو فعال بنیاد جهانی سبزمنش

غم در دلم چگونه ببین پا گرفته است

ماوأ دلم به ساحل دریا گرفته است

 

تصویر ماه، تنگ غروب، آسمان سرخ

بغضی عجیب در دل من جا گرفته است

 

امواج روی ساحل دریا به خواب رفت

چون کودکی که  خواب به لالا گرفته است

 

ابری به روی آبی  دریا گریسته

بی طاقت است  میل به بالا گرفته است

 

ای آسمانِ عشق به پاکیِ تو قسم

مهرت نه در دلم که سراپا گرفته است

 

جانم  فدای عاشق صادق که هر زمان

ما را رها نکرده سرِ ما گرفته است

 

آرامشم غزل شده قالب، شما شدی

تعریف تو تمامِ غزل را گرفته است

 

اینک دوباره مصرع دوم در این غزل

مأوا دلم به ساحل دریا گرفته است

 

صدیقه پناهنده عضو فعال بنیاد جهانی سبزمنش