هو!/ سویتا رحمانی، عضو فعال سبزمنش

جز ســــــجده بـه درگاه تو آرام نگیرم
باتوست که پاکرایم و وپاکیزه ضمیرم

مـــــن قصدپناهندگی دارم به نگاهت
تا این که شــــوم زنده و تکرار نمیرم

بی یاد تو دل تیره و پامال هوس شد
با توست کـه رخشنده‌تراز ماه، منیرم

گیرم کـــه اگر گوهر عشقم بدرخشید
از قــــدرت عشق تو من آنروز امیرم

درحســرت وصلت مـن اگر راه نپویم
بی‌چاره و درمانده تـــر از مرغ اسیرم

جز گوشه‌ی درگاه تو جایی به دعا نیست
درکوی تـــو افتاده چومســـکین وفقیرم

سویتا«رحمانی»
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎